W Elblągu

Uczniowie klasy IV i VI poznawali historię jednego z hanzeatyckich miast Polski – Elbląga. Podczas wędrówki po Starym Mieście dowiedzieli się, że polityczne i gospodarcze związki Elbląga z Hanzą spowodowały bardzo intensywny wzrost wymiany handlowej z wieloma rejonami czternastowiecznej  Europy.  Do Elbląga napływały w dużych ilościach naczynia kamionkowe z Niemiec,  wyroby z Hiszpanii,  dzbany z Francji, ceramika z Holandii, Anglii, południowej Skandynawii.  Miasto założone zostało  po 1237 r. przez mistrza krzyżackiego Hermana von Balka. Zgodnie ze zwyczajem miast nadbałtyckich ulice wytyczano prostopadle do rzeki, a przecinająca je w poprzek ulica tworzyła rynek, na którym budowano ratusz, dziś znajduje się tu  kościół św. Mikołaja. Prawa miejskie Elbląg uzyskał z 10 kwietnia 1237 roku. Zamek krzyżacki Starego Miasta został zniszczony 12 lutego 1454 roku. W XVI w. powierzono Elblągowi funkcję strażnika pieczęci Prus Królewskich. Podczas II Wojny Światowej miasto zostało zniszczone w 90%. Resztki cegieł przewożono na potrzeby odbudowy Warszawy. Rozpoczęta w latach 80 rewitalizacja pozwoliła na odbudowę Elbląga (ma tu duże znaczenie powstanie tak zwanej Nowej Hanzy). Kamieniczki, które powstają nawiązują do dawnego stylu, a niektóre z nich są identycznymi kopiami istniejących tam wcześniej. Na przełomie XIX i XX w.  ulicami elbląskiej starówki kursowały tramwaje. Uczniowie zwiedzili także Muzeum  Archeologii i Historii Elbląga oraz Bażantarnię. Przewodnik zapoznał uczestników wycieczki z historią i legendami tego miejsca.  Między innymi opowiedział im legendę „O Diabelskim Kamieniu” w Srebrnym Potoku (legenda zbliżona do naszej kaszubskiej). Zobaczyliśmy także muszlę koncertową oraz będące pod ścisłą ochroną mchy i porosty.

Opracowała: Małgorzata Szadkowska